Wij zijn Clifford en Jiri en hebben een tweeling in de leeftijd van 13 jaar. Ik ben levenscoach en ervaringsdeskundige ASS, HSP en Postnatale Depressie. Clifford heeft een eigen bedrijf in de Robotica. Hij is robotprogrammeur en zijn compagnon doet de PLC afdeling. Dit is een baan met onregelmatige werktijden en regelmatig verblijf in het buitenland.
Ik ben zelf hoog gevoelig en één van onze zoons is dat ook, naast zijn ASS. Clifford verdenkt zichzelf ervan ADHD-er te zijn met ASS trekken. Hij is nooit getest overigens, maar met onze opgedane kennis en jarenlange ervaring met onze twee jongens denken we toch wel in die richting.
“Hij droomt groot zonder grenzen. Vroeger wilde hij niet eens groot worden
In ons gezin is structuur een noodzaak
Wij werken met een dagplanning en we moeten ons daar heel erg goed aanhouden. Duidelijke momenten als opstaan, ontbijten, lunchen, hond uitlaten, douchen en avondeten zijn belangrijk in onze dagplanning. Nu in deze Corona tijd komt daar huiswerk maken, bewegen en reguleren bij. Houden wij ons niet aan deze planning met vaste activiteiten op vaste tijden dan geeft dat onrust en ook problemen in de omgang. Honger, verveling en afwijken van de planning geven die problemen. De planning aanhouden geeft dus duidelijkheid maar ook rust. In de planning moeten er ook momenten om te reguleren zijn.
De overprikkeling uit zich bij ieder van ons op een andere manier
Bij onze ene zoon uit het zich naar buiten toe, in agressie, paniek en verdriet. Onze andere zoon kruipt in zichzelf weg, communiceert, niet meer en verheft zijn stem.
Bij mijn man uit overprikkeling zich in warrig worden, concentratie verlies en een korter lontje.
En bij mij uit het zich in een vol hoofd, woorden lopen door elkaar, ik kan niet meer goed nadenken en raak lichtelijk in paniek. Dit in gedachten nemende moeten wij in elke dag zorgen voor “rust en ontspanningsmomenten” en het reguleren van die overprikkeling.
Bewegen en reguleren is voor ons de oplossing
Dit doen we om te voorkomen dat we overprikkeld raken. Dan ontstaan er problemen in de omgang met elkaar, maar ook met onszelf. Voor alle vier zijn de behoeftes anders. Maar wat voor de jongens (met papa) vaak werkt is samen “stoeien” op de trampoline. Maar ook een drukvest, een zware deken, knuffelen met de kat en de hond, stevig vasthouden of even een filmpje kijken op de telefoon werken voor de jongens erg goed. Voor mijn man is hardlopen een goede manier van ontspanning.
Ik probeer me af en toe terug te trekken in mijn praktijkruimte, ga wandelen, mediteren of schrijven en luister naar muziek. Twee keer per jaar ga ik vier dagen alleen weg, om even tot mezelf te komen.
Constant alert en schakelen in aanpak
Wat het bij ons thuis gecompliceerd maakt is dat onze jongens beiden een andere vorm van Autisme hebben. Waar de ene zoon naar buiten gekeerd gedrag laat zien, kruipt de ander in zichzelf weg. Dat maakt dat we bij de ene zoon heel geduldig, invoelend en voorzichtig moeten communiceren en met de andere heel duidelijk, kort en krachtig, met juist weinig gevoel. Die twee naast elkaar maakt dat wij als ouders vaak onder spanning staan en veel moeten switchen in onze aanpak. Je moet constant alert zijn om aan te voelen en aan te sluiten bij wat er speelt.